29 lipca 1939 roku Transatlantyk MS Chrobry udał się w pierwszą podróż. W dziewiczy rejs wypłynął z Gdyni, a 20 sierpnia dopłynął do Buenos Aires. Wśród pasażerów był Witold Gombrowicz, który, jak się miało okazać, na zawsze opuszczał Polskę.
Stocznia, która zbudowała „Chrobrego”, zasłynęła już wcześniej w dziejach PMH: w Nakskov właśnie w roku 1930 przybrał swą obecną postać „Dar Pomorza”. Motorowiec „Chrobry” był pierwszym nowym statkiem pod polską banderą, jaki wyposażony został w silniki produkcji firmy Burmeister & Wain. Wodowanie miało miejsce w lutym 1939.
Statek zapisał się w historii floty jako wyjątkowo udany konstrukcyjnie, doskonale pływający i łatwo manewrujący w każdych warunkach pogodowych, w przeciwieństwie do starszych nieco MS Piłsudski i MS Batory, które znane były z nie najlepszej stateczności. Na pokładzie o długości 154,2m i szerokości 20,3m mogło płynąć 1167 pasażerów i 264 osób z załogi. Zanurzenie sięgało 8,3m, a pojemność max. 11400 RT.
20 sierpnia 1939 około 11:00 statek dopłynął do Buenos Aires. Po kilku dniach statek wypłynął w drogę powrotną. Informacja o wybuchu wojny zastała statek na pełnym morzu, w pobliżu brazylijskiego portu Pernambuco. W tej sytuacji 2 września w porcie Recife w Brazylii rejs został przerwany, pasażerowie zeszli na ląd. Chrobry w trakcie wojny został przemianowany na transportowiec wojska, jednak jego morska kariera zakończyła się w maju 1940 roku, kiedy został zbombardowany i zatonął u wybrzeży Norwegii.
29 lutego 2000 roku jeden z norweskich trałowców zlokalizował wrak statku w Vestfiordzie na głębokości 160 m.
Źródła: przystanekhistoria.pl, fb Narodowe Archiwum Cyfowe, fot: Wikipedia